Project Category: Play-Attachment

Τα παιδιά από τη γέννησή τους βασίζονται πάνω μας για να τα ηρεμούμε και να τα καθησυχάζουμε όταν ταράζονται. Μεγαλώνοντας, συνεχίζουν να χρειάζονται τη βοηθητική παρουσία και τη συνδρομή μας στη διαχείριση των συναισθημάτων τους. Ως ενήλικες όλες/οι έχουμε βρεθεί μπροστά σε ένα παιδί που έχει κατακλυστεί από ένα έντονο συναίσθημα, δίχως να μπορεί να το αναγνωρίσει και να το διαχειριστεί μόνο του. Σε τέτοιες περιστάσεις συχνά έχουμε αισθανθεί πιο αβοήθητοι/ες από αυτό. Η πρόθεσή μας να βοηθήσουμε υπάρχει, αλλά πολλές φορές μάς λείπει ο τρόπος. Όπως έχει φανεί εμπειρικά, τα μεγάλα συναισθήματα δεν θα ρυθμιστούν από συζητήσεις και λογική.
Άλλες πάλι φορές κυριευόμαστε και εμείς από συναισθήματα, όπως σε αντιπαραθέσεις με τα παιδιά, και δεν είναι σπάνιο κάποια συμπεριφορά των παιδιών να φέρει στο προσκήνιο κάποιο δικό μας βίωμα από το παρελθόν μας και να πυροδοτήσει μια αυτόματη αντίδραση.
Στο εργαστήρι αυτό θα μιλήσουμε μεταξύ άλλων για το νευρικό μας σύστημα, την υπερδιέγερση και υποδιέγερση αυτού, θα εξετάσουμε το παράθυρο ανοχής μας, και θα δούμε ποια συναισθήματα βρίσκονται εντός αυτού και ποια έξω από αυτό.
Πιο συγκεκριμένα θα δούμε:
Ποιος ο ρόλος και η θέση μας όταν έρχεται το παιδί σε μας με τα έντονα συναισθήματά του; Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε και να επικοινωνήσουμε την αίσθηση ασφάλειας και αποδοχής;
Πώς ως ενήλικες μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα θετικό μοντέλο συμπεριφοράς (role model) στην αναγνώριση και επικοινωνία συναισθημάτων;
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του; Ποιες τεχνικές μπορούν να σταθούν αρωγοί σε μια τέτοια διαδικασία (π.χ. name it to tame it);
Πώς γίνεται η συρρύθμιση των συναισθημάτων και πώς καλλιεργείται ως δεξιότητα; Πώς οδηγούμαστε στην αυτορρύθμιση των συναισθημάτων;
Με ποιους τρόπους μπορούμε να πετύχουμε μια επιστροφή στον εαυτό όταν απορρυθμιζόμαστε;
Αντλώντας στοιχεία από τη διαπροσωπική νευροβιολογία, την προσωποκεντρική παιγνιοθεραπεία, το filial play και την polyvagal theory, θα προσπαθήσουμε μέσα από βιωματικές ασκήσεις και μικρές συζητήσεις να εξετάσουμε τη στάση μας και να διερευνήσουμε πώς μπορούμε να σταθούμε πλάι στο παιδί μας στα μικρά, αλλά και στα μεγάλα συναισθήματά του.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε γονείς, κηδεμόνες και επαγγελματίες.

Καθώς προχωράει το νέο σχολικό έτος και εντείνονται οι περιορισμοί και τα μέτρα, λίγα πράγματα έχουν μείνει ίδια και οικεία στην καθημερινότητα των παιδιών. Επικρατεί ανασφάλεια, έντονο άγχος στα σπίτια, ενώ τα σχολεία λειτουργούν με διαφορετικές συνθήκες. Σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ πιθανό τα παιδιά να αναζητήσουν τη σύνδεση, την οικειότητα, την ασφάλεια και την αποδοχή από τους γονείς τους, αλλά και από σημαντικούς/ές ενήλικες στις ζωές τους.

Άλλωστε, το παιδί δεν θα πει ποτέ ότι πέρασε μια δύσκολη μέρα, θα μας ζητήσει να παίξουμε μαζί του.
Στο εργαστήρι αυτό θα μιλήσουμε για την αναγκαιότητα του παιχνιδιού, τις μορφές που αυτό μπορεί να πάρει, τη σημασία και τη σημαντικότητα του συναισθηματικού δεσμού (attachment) μεταξύ φροντίστριας/ή και παιδιού και πως αυτός μπορεί να ενισχυθεί μέσω του παιχνιδιού.

Αντλώντας στοιχεία από τη θεωρία του attachment parenting, την προσωποκεντρική παιγνιοθεραπεία και το filial play, θα προσπαθήσουμε μέσα από βιωματικές ασκήσεις και μικρές συζητήσεις να εξετάσουμε τη στάση μας και να διερευνήσουμε πώς μπορούμε να συνδεθούμε με το παιδί μας ακολουθώντας το στο φυσικό τρόπο έκφρασής του, το παιχνίδι.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε γονείς, κηδεμόνες και εκπαιδευτικούς.

Στις αλληλεπιδράσεις μας με τα παιδιά, ως σημαντικοί/ές ενήλικές τους (γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικοί, κλπ), συχνά επιζητούμε ή ανταποκρινόμαστε σε αιτήματα για επαφή και σύνδεση, ενώ άλλες φορές καλούμαστε να επιλύσουμε εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Στον πυρήνα αυτών βρίσκεται ο συναισθηματικός δεσμός (attachment). Στις σχέσεις των παιδιών μαζί μας (αλλά και στις μεταξύ μας σχέσεις ως ενήλικες) όλα τελικά καταλήγουν στην επανόρθωση και την ενίσχυση του συναισθηματικού δεσμού.

Πόσο εύκολα αντιλαμβανόμαστε τα αιτήματα για σύνδεση, ιδίως όταν αυτά μας τα επικοινωνούν τα παιδιά με μη λεκτικούς τρόπους; Πόσο διαθέσιμές/οι είμαστε για επανασύνδεση, όταν κάπου χάνεται ο δεσμός; Τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε μετά από μια ρήξη, να επέλθει η επανόρθωση;

Στο τρίωρο αυτό εργαστήρι θα προσεγγίσουμε μέσα από συζητήσεις και βιωματικές ασκήσεις τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να επιδιώξουμε και να ενισχύσουμε τη σύνδεση στις μεγάλες αλλά και στις μικρές στιγμές της ημέρας.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε γονείς, κηδεμόνες και εκπαιδευτικούς.

Superhero Play (Η Αξία του Υπερηρωικού και του Συγκρουσιακού Παιχνιδιού)
Οι υπερηρωικές περιπέτειες αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής των παιδιών. Συζητούν τις ιστορίες των υπερηρωιδών/ηρώων, δραματοποιούν τις μάχες με θεατρικές κινήσεις και ό,τι υλικό υπάρχει διαθέσιμο τριγύρω, φοράνε μάσκες, διαλέγουν όπλα, φτιάχνουν μπέρτες (παρά την αντίθεση της Έντνα), πηδούν από καρέκλες, κρεβάτια και τραπέζια, παρακολουθούν απορροφημένα τις μάχες τους σε επεισόδια και ταινίες, μοιράζονται με φίλους και γονείς τις περιπέτειες που φτιάχνουν στο μυαλό τους ως συνέχεια, ενεργοποιούν τις υπερδυνάμεις τους και ξεκινά το παιχνίδι!
Και όσο απορροφούνται στο παιχνίδι που εκτυλίσσεται, εμείς αναρωτιόμαστε:
•Για ποιο λόγο οι υπερήρωες και οι υπερηρωίδες ασκούν τόσο μεγάλη έλξη στα παιδιά – αλλά και σε εμάς, ως ενήλικες;
•Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους με τα οποία ταυτιζόμαστε;
•Τι προσφέρει σε ένα παιδί η ιστορία αυτών των χαρακτήρων και πώς ενδυναμώνεται η ανάπτυξη της ηθικής των παιδιών μέσα από τις ιστορίες αυτές;
•Τι προσφέρουν οι αφηγήσεις των υπερκακών στην έκφραση των παιδιών;
• Έχει το υπερηρωικό και το συγκρουσιακό παιχνίδι θέση στη ζωή των κοριτσιών συγκεκριμένα;
•Αντίστοιχα, πώς αισθανόμαστε εμείς στο συγκρουσιακό παιχνίδι των παιδιών;
•Πώς αποκρινόμαστε και πόσο εύκολο είναι να συμμετάσχουμε όταν τα παιδιά μάς προσκαλούν;
•Μήπως το βίαιο αυτό παιχνίδι θα αποτελέσει πρόδρομο βίαιας συμπεριφοράς στο μέλλον;
•Μπορούμε να θέσουμε το υπερηρωικό και συγκρουσιακό παιχνίδι σε ένα ασφαλές πλαίσιο ώστε να ενταχθεί στο καθημερινό παιχνίδι των παιδιών;
Στην πρώτη συνάντηση του εργαστηρίου θα ανασηκώσουμε τα μανίκια μας και θα καταδυθούμε στο σύμπαν των υπερηρωικών αφηγήσεων. Θα συζητήσουμε θέματα που προκύπτουν από το υπερηρωικό και το συγκρουσιακό παιχνίδι, και θα έχουμε την ευκαιρία να εξετάσουμε η καθεμιά και ο καθένας μας την προσωπική μας στάση απέναντι σε αυτά, καθώς και την ενδεχόμενη μεταβολή που επιθυμούμε να προσπαθήσουμε, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε ένα πιο βοηθητικό περιβάλλον υπερηρωικής και προσωπικής έκφρασης του παιδιού.
Στη δεύτερη συνάντηση του εργαστηρίου θα φορέσουμε τις υπερστολές μας και θα ανταλλάξουμε γνώμες, εμπειρίες και απόψεις, κάνοντας τον απολογισμό της διαδρομής αυτής.
Το εργαστήρι αυτό απευθύνεται σε γονείς, κηδεμόνες και εκπαιδευτικούς.