Attachment Play

Όλο και συχνότερα οι γονείς αναφέρουν ότι δεν έχουν χρόνο να παίξουν με τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να προβληματιζονται για την ποιότητα της σχέσης τους. Άλλες φορές πάλι, αναφέρεται, πως ακόμα και να υπάρχει χρόνος, μπορεί να λείπει η διάθεση ή να μην ξέρουν πώς να παίξουν. Σε αυτές τις ανησυχίες απαντά το “Attachment Play”, όπου το παιχνίδι μεταξύ παιδιού και γονέα / κηδεμόνα, χρησιμοποιείται ως εργαλείο με σκοπό τη βελτίωση και ενίσχυση της σχέσης, της επικοινωνίας και του αισθηματος ασφάλειας και αποδοχής. Πρόκειται για ένα μοντέλο βραχεία παρέμβασης (10-18 συνεδρίες), που βασίζεται στο προσωποκεντρικο, μη κατευθυντικο μοντέλο, στις αρχές του Filial Play και τη θεωρία Attachment. Στο Attachment Play ο/η γονιός/ κηδεμόνας εκπαιδεύεται σε συγκεκριμένες τεχνικές, οι οποίες θα τον/την βοηθήσουν να χρησιμοποιήσει το μη κατευθυντικο παιχνίδι, προσαρμοζοντας το στο πλαίσιο της δικής τους καθημερινότητας. Μπορεί να εφαρμοστεί (κατάλληλα προσαρμοσμενο) σε όλες τις φάσεις της ζωής του παιδιού, από τη βρεφική μέχρι και την εφηβική ηλικία. Σκοπός του Attachment Play είναι να δημιουργηθεί μια ζεστή, ειλικρινής σχέση που βασίζεται στη σύνδεση, την επικοινωνία, το σεβασμό και την αποδοχή. Οι βασικές αρχές που πραγματευεται το Attachment Play, είναι οι εξής: 1) Πώς θέτουμε και εφαρμόζουμε τα απολύτως απαραίτητα όρια, με σεβασμό στις ανάγκες τους, ώστε να αισθάνονται άνετα με αυτα και οι δύο πλευρές 2) Ποια η σημασία της συνέπειας και της προβλεψιμοτητας και πώς η στάση του γονιού / φροντιστή μπορεί να εμπνέει στο παιδί την αίσθηση της ασφάλειας 3) Πώς η εστίαση (focus) επικοινωνεί στο παιδί την αμέριστη προσοχή του γονιού / κηδεμόνα, ώστε να αισθάνεται πως το βλέπει, το ακούει και το αποδέχεται 4) Πώς μέσα από την αντανάκλαση μπορεί να επιστρέψει ο γονιός / κηδεμόνας στο παιδί τα συναισθήματα του, ώστε να τα επεξεργαστεί, επικοινωνοντας του έτσι ένα αίσθημα ασφάλειας και αποδοχής, αφού το ακούει χωρίς διάθεση για νουθεσια, κατακριση κλπ. Το παιχνίδι αποτελεί για το παιδί τη φυσική του γλώσσα έκφρασης και επικοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως, είναι και το πλαίσιο, στο οποίο μπορεί με ασφάλεια να βιώσει μικρές ματαιώσεις, να επεξεργαστεί καταστάσεις και συναισθηματα, να δοκιμάσει καινούριες ιδέες, να εξερευνήσει και να ανακαλύψει… Τι ομορφότερο από το να μπορούμε να είμαστε εκεί, δίπλα του, μαζί του, να το συνοδεύουμε σε αυτή του τη διαδικασία, απολαμβανοντας το για αυτό ακριβώς που είναι…